Woensdag 7 mei
Wisselend zonnig en een buitje - 16 °C
Vandaag is kleinzoon Thomas met me mee gekomen, die wil ook wel eens zien wat er allemaal op Elba te beleven is. We zijn op alles voorbereid: laarzen, regenjack, verrekijker, camera, loeppotje voor kleine diertjes en een notitieblokje meegebracht.
Er kan dus niets misgaan.
Meteen als we vanaf het klaphekje komen aanlopen zien we de kudde Galloways lopen. Dus maar van het pad af en eerst een beetje langs de zuidelijke vijver gelopen.
We kijken eens goed naar een paar van de poephopen die overal liggen, van de Galloways en de Konikpaarden. Wel vies natuurlijk, maar het is wel natuur!
Als je in die hopen wat rommelt met een stok zie je van alles: mieren, vliegjes, kevertjes, larfjes en als de mest wat ouder en droger is zie je goed dat er allemaal gangetjes doorheen gemaakt zijn door al die beestjes.
Vorige week had ik een praktijkles ecologie op de Eijsder Beemden en hebben we ons ook in dit onderwerp verdiept: Wat gebeurt er allemaal met die mest. Het blijkt heel snel te verdwijnen, allerlei kleine beestjes kunnen er wel wat van gebruiken of slepen het mee de grond in.
Dat heeft alles te maken met het feit dat het om natuurgebied gaat: er wordt niet gespoten dus allerlei kleine beestjes kunnen zich goed ontwikkelen.
Dat is wel heel anders dan bij vee wat allerlei medicatie krijgt en bewerkt voer en wat graast op grasland wat bijvoorbeeld overbemest is en ook misschien nog pesticiden bevat. daar is veel minder bodemleven en daar is de mest ook lang niet zo interessant qua voedingsstoffen. Dan blijft de mest gewoon liggen, daar gebeurt weinig of niets mee.
Nou, genoeg hoor we gaan wat anders doen.
We gaan eens kijken hoe het met het spechtennest gesteld is; ik leg Thomas uit dat de wilgenboom waar het nest in gemaakt is, heel geschikt is voor die vogel: lekker zacht hout om een mooi nest in uit te hakken. Je kunt de specht goed horen als ie aan het hakken is, lijkt echt net een houthakker!
We proberen in het nest te kijken, maar het zit iets te hoog en het gat loopt in de boom naar beneden dus dan zie je niets meer.
Het is rustig daar, maar tot onze verrassing vinden we wel iets leuks onder de boom:
Een lege eierschaal! ziet er nog vers uit. We besluiten dat het ei dus pas is uitgekomen en we fantaseren er wat over door:
Zou het lege ei nadat het vogeltje is uitgekomen uit het nest gegooid zijn?
Natuurlijk kan er ook iets anders aan de hand zijn. Maar voorlopig gaan we er van uit dat er nu een jong spechtje lekker rondvliegt.
We vinden nog meer gaten in boomstammen: de specht maakt overal gaten om steeds op zoek te gaan naar insecten die zich daar verstopt hebben. Andere dieren, zoals bijvoorbeeld de boomklever maken ook gebruik van die gaten om naar insecten te zoeken. Lekker makkelijk eigenlijk, hoeft ie zelf niet moeilijk te doen!
Dan lopen we verder en kijken van een afstandje weer eens naar de Galloways.
Thomas probeert met de verrekijker erachter te komen welk oormerknummer het dichtstbijzijnde dier heeft, maar dat is toch lastig hoor, die verrekijker beweegt steeds en het dier houdt z'n kop ook niet echt stil!
Ik probeer het ook nog eens: het is nr. 9087.
Thuis even opgezocht op mijn lijstje: het is Carlson, een stier, (maar dat konden we zo ook wel zien natuurlijk!) die in 2010 geboren is, 4 jaar oud dus.
Dan gaan we maar eens langs de Maasoever kijken. We lopen een tijdje rond over de grindoever en vinden een paar mooie stenen. En dan ineens weer een leuke verrassing: een klein kikkertje springt voor ons uit. Als het beestje rustig op een steen zit, kan ik mooi foto's maken. Als je met je hand in de buurt komt springt ie weer verder.
En dan vindt Thomas een eikel, al aardig vergaan. Hoe kan die daar nou terechtgekomen zijn, geen eikenboom te zien hier hoor.
We bedenken de mogelijkheden: door mensen meegebracht, of door een vogel of ander dier.
Maar de eikel kan ook door het water meegesleept zijn vanaf een plek waar wel eikenbomen langs het water staan. Het water brengt ook allerlei zaadjes mee zodat er planten van andere plaatsen ook hier gaan groeien.
Thomas legt de eikel later wat hogerop tussen de plantjes, daar komt het water bijna nooit en misschien groeit er dan wel een boom uit!
En er is nog meer te zien op de stenen:
Konijnenkeuteltjes. We hadden die al wel op het gras gevonden, en ik heb ook al wel eens een konijn op het veld zien zitten daar, maar blijkbaar zitten die ook wel eens op de stenen bij het water. Dat moet een grappig gezicht zijn, zo'n konijn die over het water zit te kijken.
Als we weer terug naar het hogere gedeelte klauteren vinden we een heleboel margrieten.
Leuk: Thomas weet dat mama margrieten heel mooi vindt. Dus plukken we een bosje. Vast voor Moederdag!
We ontdekken nog meer: op die bloemen zijn ook beestjes te vinden. Mooie groene, met lange voelsprieten. We vangen er eentje in het loeppotje om die goed te kunnen bekijken. Maar dat valt nog niet mee, dat beestje gaat steeds zo zitten dat je hem niet echt goed kunt bekijken. Maar op de bloem kun je hem ook wel aardig bekijken:
Thuis opgezocht en nog even aan cursusgenoot en kenner Joost gevraagd: het is waarschijnlijk een Fraaie Schijnbok: Oedemera nobilis. En het exemplaar wat we in het loeppotje hadden is dan een mannetje, die heeft aan de achterste poten een soort bolletjes.
Een mooie foto van zo'n mannetje (van waarnemingen.nl): die ziet er echt hetzelfde uit als die wij hebben gevonden.
En als we dan toch met beestjes bezig zijn: dit is ook een mooie:
Ook weer aan Joost gevraagd: het zal een Groene bladsnuitkever zijn, Phyllobius pomaceus.
We lopen weer eens een stukje verder.
Er bloeit een heel veld vol wilde reseda: Reseda lutea L.
Mooie planten met zachtgele bloemen. De wilde reseda is in feite een exoot: kwam oorspronkelijk voor in Mediterrane gebieden, maar zou toch al in de Romeinse tijd naar onze streken meegebracht kunnen zijn. Tja, wat is een exoot? de plant staat hier toch al wel een tijdje.
De plant groeit vooral op kalkrijke gebieden.
Nu is Reseda zelfs tot op de Waddeneilanden te vinden. Maar je ziet deze ook vaak langs spoorlijnen.
In de tijd van de Romeinen werd een aftreksel van Reseda toegepast als rustgevend middel, dat is ook terug te vinden in de naam: Reseda kan afgeleid zijn van het woord resedare: tot rust brengen.
Verder ruikt de plant lekker en is vroeger wel gebruikt om geurstoffen te winnen voor parfums.
Maar voor nu kan ik er geen toepassingen meer voor vinden, niet medicinaal en ook niet voor de geur.
Heel kleurig is ook de rolklaver: Lotus corniculatus, een vlinderbloemige.
Soms helemaal geel, maar zoals hier ook vaak naar oranje/rood kleurend.
Het is wel een klein plantje maar toch belangrijk: waardplant voor bijvoorbeeld de Sintjansvlinder en het Icarusblauwtje.
Diverse bijen- en hommelsoorten komen nectar en stuifmeel halen, zoals de steenhommel.
Wij gaan op zoek naar de Konikpaardjes die we nog niet gezien hebben.
Eerst lopen we maar eens langs de noordelijke vijver waar ik ze vaak zie.
Dan is er onderweg nog een verrassing: we zien 1 Galloway-koe wat afgezonderd van de kudde staan. Daar is wat mee aan de hand, en we zien al snel wat dat is: vlakbij haar zien we net een oor van een kalfje wat tussen de planten ligt: pas geboren!
Als een kalfje geboren is, houdt de moeder dat de eerste dagen wat van de kudde af. Het kalf blijft dan verstopt tussen struikgewas liggen en de moeder blijft in de buurt. De kudde graast verder maar gaat toch niet echt ver weg, ze houden contact.
We kunnen niet dichterbij komen om foto's van het kalfje te maken: moeder staat al direct te kijken of het allemaal wel veilig is. In zo'n situatie moet je extra opletten, de moeder is zeker in staat om aan te vallen als ze zich met haar kalfje bedreigd voelt.
Ook als we verder lopen staat de moeder ons oplettend na te kijken wat we precies doen.
We vinden de konikpaarden daar niet, het begint te regenen en we lopen over het pad weer naar de auto. Ik rijd nog even wat verderop richting Obbicht, daar gaan we nog even kijken en jawel: in de verte zien we de kudde paarden lopen. Toch nog gevonden!
Tijd om naar huis te gaan.
Thomas en ik vonden het een leuke middag.
Hij had niet gedacht dat het gebied zo groot was.
Hij vond het werken met de verrekijker heel stoer en was net zo enthousiast als ik over het Galloway-kalfje.
Met de bloemen was mama heel blij, en hij had ook nog een mooie steen meegenomen.
