Vandaag begon ik met mijn opdracht voor de cursus Natuurgids IVN:
Een jaar lang een stukje natuurgebied volgen en beschrijven wat er zoal te beleven is.
Daarvoor heb ik het gebied Elba gekozen: onderdeel van de Grensmaas. Het gebied ligt ter hoogte van Grevenbicht en is eigendom van Natuurmonumenten. In dat hele Grensmaasgebied gebeurt nogal wat; er wordt binnen het Grensmaasproject hard gewerkt aan verandering en verbetering van de loop van de Maas maar ook aan de natuur langs de rivier.
Het is voor mij geen onbekend gebied; sinds een paar jaar loop ik er vaker rond, omdat er voor mij interessante kruiden groeien.
Voorafgaand aan deze IVN cursus volgde ik de opleiding tot Herborist, vandaar!
Vandaag, ondanks dat het gebied niet nieuw is, de eerste kennismaking in het kader van de studie-opdracht. ik word vergezeld door Pepe, die het ook erg interessant vindt allemaal.
En hoe dat nou zit met Sint Jan op Elba? Tja, dat komt vanzelf.
maandag 18 november - 14.00 u.
rustig herfstweer, af en toe wat motregen. buitentemp. 5 graden.
het is heel stil in het gebied, geen bewegingen of geluiden van dieren, een heel enkele vogel af en toe. De Maas staat vrij hoog, ik kan niet over de kiezelbedding lopen vandaag.
De meeste planten zijn verdord en niet goed herkenbaar maar een paar vallen toch op met een duidelijk herkenbaar silhouet:
Grote Klis ofwel Grote Klit, Kliskruid: Arctium lappa L.
De plant komt hier volop voor.
Pepe heeft er vandaag ook kennis mee gemaakt, niet tot zijn plezier: na een tijdje wil hij niet meer lopen en blijken er hele kluwens zaaddozen van deze plant aan zijn poten te hangen. Heeft ie de rest van de dag nog werk mee gehad!
en dan natuurlijk de Kleine Kaardebol: Dipsacus pilosus L.
De plant staat op de rode lijst (beschermde plant) maar is hier behoorlijk aanwezig.
Rondom de poel zijn nog een paar rode stengels van de reuzenbalsemien, Impatiens glandulifera, te vinden. In de zomer staat het vol met deze plant met prachtige paarse bloemen. Toch wordt niet iedereen hier blij van. Reuzenbalsemien heeft zich de laatste jaren enorm verspreid en kan hier en daar wel wat schade veroorzaken. er wordt dan ook wel gekeken naar bestrijden van deze plant maar ook daarover zijn de discussies gaande. Ik vind zelf dat de plant wel erg gaat overheersen, zeker ook op deze plek. maar nu is er niet veel van over.
Hier en daar toch nog iets bloeiends: een flinke pol witte dovenetel, een enkele kamilleplant, en jawel, daar is ie:
Sint-janskruid - Hypericum perforatum L.
in dit jaargetijde haast niet te herkennen, maar dit exemplaar heeft nog wat groen blad en 1 klein bloemetje.
Een prachtige plant waar veel over te vertellen is. vandaar mijn blognaam.
Na wat speurwerk vind ik uiteindelijk aan de rand van het terrein toch een paar van de Gallowayrunderen die hier volop rondlopen. Ze liggen er heel ontspannen bij. Ik kan niet te dicht bij komen, zeker niet met de hond, maar ik vermoed dat hun vacht ook vol zit met de zaaddozen van de Grote Klis.
En hoe dat nou zit met Sint Jan op Elba? Tja, dat komt vanzelf.
maandag 18 november - 14.00 u.
rustig herfstweer, af en toe wat motregen. buitentemp. 5 graden.
het is heel stil in het gebied, geen bewegingen of geluiden van dieren, een heel enkele vogel af en toe. De Maas staat vrij hoog, ik kan niet over de kiezelbedding lopen vandaag.
De meeste planten zijn verdord en niet goed herkenbaar maar een paar vallen toch op met een duidelijk herkenbaar silhouet:
Grote Klis ofwel Grote Klit, Kliskruid: Arctium lappa L.
De plant komt hier volop voor.
Pepe heeft er vandaag ook kennis mee gemaakt, niet tot zijn plezier: na een tijdje wil hij niet meer lopen en blijken er hele kluwens zaaddozen van deze plant aan zijn poten te hangen. Heeft ie de rest van de dag nog werk mee gehad!
en dan natuurlijk de Kleine Kaardebol: Dipsacus pilosus L.
De plant staat op de rode lijst (beschermde plant) maar is hier behoorlijk aanwezig.
Rondom de poel zijn nog een paar rode stengels van de reuzenbalsemien, Impatiens glandulifera, te vinden. In de zomer staat het vol met deze plant met prachtige paarse bloemen. Toch wordt niet iedereen hier blij van. Reuzenbalsemien heeft zich de laatste jaren enorm verspreid en kan hier en daar wel wat schade veroorzaken. er wordt dan ook wel gekeken naar bestrijden van deze plant maar ook daarover zijn de discussies gaande. Ik vind zelf dat de plant wel erg gaat overheersen, zeker ook op deze plek. maar nu is er niet veel van over.
Hier en daar toch nog iets bloeiends: een flinke pol witte dovenetel, een enkele kamilleplant, en jawel, daar is ie:
Sint-janskruid - Hypericum perforatum L.
in dit jaargetijde haast niet te herkennen, maar dit exemplaar heeft nog wat groen blad en 1 klein bloemetje.
Een prachtige plant waar veel over te vertellen is. vandaar mijn blognaam.
Na wat speurwerk vind ik uiteindelijk aan de rand van het terrein toch een paar van de Gallowayrunderen die hier volop rondlopen. Ze liggen er heel ontspannen bij. Ik kan niet te dicht bij komen, zeker niet met de hond, maar ik vermoed dat hun vacht ook vol zit met de zaaddozen van de Grote Klis.
Wat mooi moeder! Heel veel succes ermee!
BeantwoordenVerwijderenJoke, wat leuk dat je dit doet en dat we mee kunnen beleven. Heel interessant! We blijven graag op de hoogte. Liefs, Tante Adri
BeantwoordenVerwijderenHa Joke, ben al in de ban van jouw zoektocht naar St Jan! En wat een snoes, het hondje! Ik zou zo met jullie mee willen (heel stil natuurlijk)!
BeantwoordenVerwijderenGroetje van Pauline